Kościół Matki Bożej Jasnogórskiej w Szczecinie

W latach 1863-65 James Hobrecht zrealizował projekt inż. Bernharda z Dirschen z 1861 roku, budując na Wzgórzu Hetmańskim (niem. Kosacken Berg) wieżę ciśnień dla wodociągów miejskich. Zbudowana w stylu arkadowym na rzucie szesnastoboku wieża łączy elementy architektury starochrześcijańskiej, bizantyjskiej i romańskiej. Przypomina kościoły na planie centralnym lub baptysteria. W wieży znajdował się zbiornik o pojemności 3080 m³. Po zakończeniu II wojny światowej i przekazaniu miasta władzom polskim przez Armię Czerwoną wieża przestała pełnić swoją funkcję. W późniejszym okresie była wykorzystywana jako owczarnia, następnie została adaptowana na mieszkania połączone z magazynami. 3 grudnia 1984 roku teren wraz z wieżą ciśnień został przekazany Kościołowi.

Projekt adaptacji wieży i jej przebudowy na świątynie opracował dr inż. arch. Witold Jarzynka[2]. Prace rozbiórkowe we wnętrzu (przy współudziale parafian) trwały od kwietnia do grudnia 1985 roku. Przed pasterką w 1985 ks. bp Kazimierz Majdański dokonał poświęcenia murów wieży ciśnień, a następnie odprawił w niej pierwszą Mszę Świętą przy licznym udziale wiernych. 22 czerwca 1986 roku ks. bp Kazimierz Majdański erygował parafię Matki Bożej Jasnogórskiej, a jej proboszczem mianował ks. Stanisława Skibińskiego. Równolegle z pracami budowlanymi wewnątrz kościoła, na wiosnę 1987 roku rozpoczęto budowę domu katechetycznego i czterech przybudówek do kościoła (dwie kaplice, zakrystia i kruchta), a na wiosnę 1988 roku rozpoczęto budowę plebanii.

Ze środka kościoła usunięto filar podtrzymujący konstrukcję dachu, a jego funkcję przejęło osiem dźwigarów, wykonanych i zamontowanych przez parafian. W 1992 roku zbudowano łącznik arkadowy między plebanią a domem katechetycznym oraz rozpoczęto prace związane z ukształtowaniem terenu. Wzniesiono mury kamienne tworzące obramowanie kościoła, schody granitowe oraz podjazd dla niepełnosprawnych. Rok później ukończono budowę murów kamiennych oraz rozpoczęto sadzenie drzew, krzewów, kwiatów wokół budynków. Z inicjatywy parafii, na zlecenie Urzędu Miejskiego w Szczecinie, przed kościołem wykonano drogę, chodnik, parkingi i oświetlenie[2].ietnia do grudnia 1985 roku. Przed pasterką w 1985 ks. bp Kazimierz Majdański dokonał poświęcenia murów wieży ciśnień, a następnie odprawił w niej pierwszą Mszę Świętą przy licznym udziale wiernych. 22 czerwca 1986 roku ks. bp Kazimierz Majdański erygował parafię Matki Bożej Jasnogórskiej, a jej proboszczem mianował ks. Stanisława Skibińskiego. Równolegle z pracami budowlanymi wewnątrz kościoła, na wiosnę 1987 roku rozpoczęto budowę domu katechetycznego i czterech przybudówek do kościoła (dwie kaplice, zakrystia i kruchta), a na wiosnę 1988 roku rozpoczęto budowę plebanii.

Ze środka kościoła usunięto filar podtrzymujący konstrukcję dachu, a jego funkcję przejęło osiem dźwigarów, wykonanych i zamontowanych przez parafian. W 1992 roku zbudowano łącznik arkadowy między plebanią a domem katechetycznym oraz rozpoczęto prace związane z ukształtowaniem terenu. Wzniesiono mury kamienne tworzące obramowanie kościoła, schody granitowe oraz podjazd dla niepełnosprawnych. Rok później ukończono budowę murów kamiennych oraz rozpoczęto sadzenie drzew, krzewów, kwiatów wokół budynków. Z inicjatywy parafii, na zlecenie Urzędu Miejskiego w Szczecinie, przed kościołem wykonano drogę, chodnik, parkingi i oświetlenie.

Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbego w Szczecinie

Pierwsze wzmianki o kościele w Szczecinie-Pomorzanach, stojącym przy obecnej ulicy Włościańskiej 67/69, pochodzą z roku 1445, kiedy to powstał zapis o filii obecnie nie istniejącego kościoła w Ustowie (planowana jest odbudowa) we wsi Pomorzany. Świątynia ta została wybudowana w stylugotyckim, umiejscowiona na skarpie wyłożonej polnymi kamieniami i otoczona murem obronnym. Od czasów reformacji do 1945 była kościołem protestanckim. W roku 1632 została zniszczona przez Szwedów, a następnie dwukrotnie odbudowywana zatraciła swój pierwotny, gotycki wygląd. Powtórnie kościół został zniszczony podczas działań wojennych II wojny światowej. Odbudowany został w latach 1972-1973, a parafię powtórnie erygowano 4 czerwca 1977 roku nadając jej wezwanie św. Maksymiliana Kolbe.

Kościół w stylu gotyckim, usytuowany na wniesieniu, jednonawowy, bez sklepień, o rzucie 15×9 m, pięciobocznie zamknięty od wschodu, z wieżą po stronie zachodniej, o harmonijnych proporcjach i bogatym detalu. Profilowany gzyms cokołowy otacza korpus nawy i wieżę, łącząc się z bogatym profilowaniem łęku portalowego. Płaskie lizeny dzielą załamania pięcioboku. Kształtki cokołu czarno glazurowane, w portalu alternacja glazurowanych i zwykłych oraz umiejętnie wplecione w wątek ceglanego muru liczne kamienie narzutowe nadają dekoracyjność i barwę licu tego obiektu. Górna część wieży z ryglówki została wykonana prawdopodobnie po zniszczeniu w 1677 roku. Wtedy też częściowo przemurowano otwory okienne. W ostatnich działaniach wojennych obiekt został poważnie uszkodzony, szczególnie jego wschodnia część.

W wieży kościelnej pod użytkowanym obecnie, nowym dzwonem Maksymilian leży na ziemi stary dzwon z roku 1784, na którym umieszczono hebrajski tetragram JHWH.

Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Szczecinie

Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP w Szczecinie – niewielki, neogotycki kościół w dzielnicy Szczecina Pomorzany. Kościół był przeznaczony dla gminy luterańskiej. Kamień węgielny położono 10 listopada 1890, budowę zaplanowano według projektu Maxa Drechslera. Parafia przy nowym kościele, który otrzymał imię Marcina Lutra, została otwarta 1 kwietnia 1893 (już po śmierci architekta). Budynek kościoła jest jednonawowy, z ciemnej cegły, ze strzelistą frontową wieżą, zakończoną iglicą. Po II wojnie światowej (1946) budynek kościoła został przejęty przez wiernych kościoła katolickiego – utworzono w nim parafię pw. św. Józefa.

Źródło: wikipedia, foto: kuria.pl